بررسی نقش آموزش بر کیفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه (کشورهای منتخب منا)

مدتهاست که پرسش ها ی متعددی ، افکار عمومی جهان را به خود معطوف کرده، و اینکه بی توجهی به معیارهای تاثیرگذار بر توسعه پایدار، ممکن است، هزینه های جبران ناپذیری را برای جوامع مختلف بدنبال داشته باشد. هدف از این پژوهش  بررسی تاثیر آموزش در مقاطع ابتدایی و متوسطه بر رشد تولید و انتشار گاز گلخانه ای دی اکسید کربن طی دوره ی 2012-1992   کشورهای منتخب خاورمیانه بوده است. در تحقیق حاضربرای آزمون فرضیه ها ، مدل پنل پویا ( dpd ) به روش گشتاورهای تعمیم یافته ( gmm [1] ) برای ایران و 11 کشور منتخب منطقه منا (کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا) بکار گرفته شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل، حاکی از تاثیر مثبت و معنی دار متغیر آموزش (بر حسب معیارهای مختلف آن) با ضریب12/0بر بهبود کیفیت محیط زیست و کاهش رشد آلودگی هوا در طول دوره مورد مطالعه در کشورهای فوق الذکر می باشد.علاوه بر این،یافته ها نشان می دهند که بین نهادهای سیاسی و کاهش رشد جمعیت با کاهش رشد آلودگی هوا رابطه مستقیم وجود دارد. نتیجتاً، با افزایش سطح آموزشدر کشورهای در حال توسعه به طور اعم و  با افزایش متوسط سالهای تحصیل افراد جامعه ( در مدرسه) به طور اخص نسبت به  کل جمعیت، از شدت رشد آلودگی هوا کاسته می شود. : از اینرو، می توان با افزایش سرمایه گذاری در این بخش بطور کلی، و آموزشهای ابتدایی و دبیرستان بصورت خاص به کاهش انتشار co2 در کشورهای منا کمک کرد.